Editorial: Rizos

A 4ª Proba do IX Campionato de Dornas a Vela organizado por Lajareu demostrou a importancia do bo facer no mar do bo facer en terra. Con vendaval e apiques de suspender a proba ningún dos regatistas presentes querían a suspensión. Pola contra o Comité de Regatas de Lajareu tiña que decidir sobre a seguridade no mar por riba do que poderían ser os caprichos dos navegantes ós que lles gusta saír ó mar e probar os límites das súas embarcacións e da súa maña en condicións adversas.

Decidiuse, pois, por vez primeira nunha regata de dornas, que sería obrigatorio saír ó mar cun mínimo dun ris tomado. Todas as dornas o tiñan que tomar -- sen excepcións. Sorprendentemente e inda que non todas as velas son iguais en tamaño e forma por mor da competición cega dos últimos anos nas regatas dorneiras, ningún regatista dos presentes puxo obxección algunha á decisión do Comité.

Con mar de fondo importante que viña abordo por proa, particularmente na zona dos Miñoteiros, e con empopadas un tanto perigosas, as dornas navegaron seguras cos seus rizos tomados. O único contratempo sufriuno a Lusiña ó encontrarse nunha loita na empopada coa Áncora. Nun cruce das embarcacións a Lusiña perdeu control e anegouse de auga. Non foi ó fondo porque a tripulación -- Antonio Santiago e José Ángel García -- estivo ben atenta e reaccionou ben. Asemade a dorna saíu do contratempo soa e da súa man: chicaron como puideron e logo chegaron a terra como puideron e chegaron ben. Todo esto é, obviamente, moi importante.

En momentos cando todos nos concentramos, parece ser, en facer grandes Campionatos e gañar moitos trofeos, en contratar importantes e caros seguros para protexernos da nosa propia avaricia, da gusto ver no momento -- na práctica pura e non no papel -- como a seguridade de todos os regatistas ten que estar en primeira instancia da man de cada un. Contratempos e accidentes son inevitables porque a vida non deixa de ser así. Pero evitalos e limitalos tamén está da nosa man. Polo tanto os Comités de Regatas teñen que acostumarse a tomar decisións importantes -- ás veces pouco populares -- para que prime a seguridade por encima de todo; non simplemente para aforrar nos gastos das empanadas contratadas para un día puntual ou para facer aquelas fotos tan bonitas para a prensa.

Ben facer é bo navegar.

A piques de Naufrajar

Velaí a Lusiña vento en popa, cun ris, e dous ajerridos e experimentados mariñeiros. O Panarro pequeno e José Angel móllanse se fai falta.
















É o que ten a dorna, que navejando na empopada e con mar é un pouco falsa.
Pero é que o vento estaba duro, e por momentos, as ondas escachaban na tilla.
















Craro, que os están de primeiros (polo momento) no campionato ían tranquilos aínda que con prudencia.
















Mirade que fermosas vense as dorniñas todas elas cun ris colleito.














O ris fora imposto pola orjanisasión, pero a verdade é que ninjen protestou por ter que levalo, e a rejata estivo divertida de verdade.

Poden ver as crónicas na Voz de Jalisia, en Vieiros, no Masmar e na Prensa das Rías. Tamén podedes ver ós valientes campións da Ardentía --Begoña e José María-- e a outros non tan valientes campeóns nestas fotos.

Outra vez foise a Mañanciña

Na terceira das regatas de primavera, outra vez o Señor Andrés e o Señor Graña ca Mañanciña, acadaron un primeiro posto, e a Xarda de José Gago e Castelao entraron con un segundo posto. O presi non estivo, polo que aínda pode dar unha sorpresa como fixera nas de inverno ca Sandra e ca Jolfiña que xa pensaban que tiñan todo feito.

Señor Andrés non se confíe que non por moito madrugar de mañanciña... E señor Graña non se durma, que lle vexo moi relaxadiño na dorna.

Poden ler o que acontecera como sempre na Voz de Galicia, Vieiros, Prensa das Rías e en Masmar. Tamén temos algunha foto máis.

E o sábado as catro non falten, que aínda temos moito peixe que vender.

I FESTA DE LA MAR - CADAQUÉS

Ingrid a catalana recién adoptada polo Lajareu, é unha mágnifica fotógrafa. Velahí unha pequena mostra dos seus traballos.

I FESTA DE LA MAR - CADAQUÉS 2006

Lajareu estivo representado na "I Festa de la Mar" que se celebrou en Cadaqués co obxectivo de "reunir embarcacions clàssiques i tradicionals de Catalunya i també de les diverses comunitats marineres de la península i d´altres països de la Mediterrània, i ser alhora un punt de trobada, coneixement i intercanvi dels mariners i navegants de totes aquestes procedències".



Suso da Moura mándanos a seguinte crónica da súa viaxe e as fotos:

Na ponte do un de maio, tres dornas do Lajareu sumáronse á expedición galega que nos foi representar á I Festa de la Mar de Catalunya, coa que se estrenou Federació Catalana per la Cultura i el Patrimoni Maritim i Fluvial.

Alá foron a Tixosa, a Vikinga e a Moura, cruzando a ría ata Cambados para cargar alí nun trailer que as levou 1.400 kilómmetros polas españas adiante ata a Fisterra oriental. Agradecidos todos ao noso Tano, José Bermo, Fernando Vikingo, e Xosé da Rabuda que al levaron a remolque da planeadora (nunca suficientemente valorada), pola ría abaixo con grandes carencias de infrestructura (¡aquel motoriño novo que voou!) e molladura includa.

Moito se carga e descarga nunha viaxe destas! Un mundo este dos trailers! Pero mereceu a pena. Ahí se veu a alegría e o esforzo colectivo das xentes mariñeiras de Galiza que moveron en peso unha por unha as embarcación ata o mar de Port Lligat, un saudo dende aquí aos compañeiros da Illa, Cambados, Ferrol, e aos mariñeiros do Río Miño, que adoptamos por alá e traballarón como leóns.

Lástima de tramontana. Eso sí que é ventar, que nos deixou amarrados sábado e domingo á mañá, alí mirando para as dornas desde terra como se foramos turistas.

Pero domingo a medio día asomaron alá polo este unhas nubiñas, e tal como pronosticou noso José (facer caso dos que saben), ahí cambiou para sur. E vaia se nos desquitmos, alá fomos Fernando, Xosé e un servidor a levantar a vela da Moura, e nunha preciosa manobra para sair do Port Lligat, puxemos rumbo a Cadaqués por ese mar de fora bravo que gastan alá. ¡Qué estampa, a Mouriña polos cantís da Costa Braba!, e na popa a catraia de Joao; as únicas que fomos por mar. E na badía de Cadaqués nos xuntamos coa dorna da Illa e as embarcacións da costa Brava, Maresme, Delta do Ebro, Málaga, Balears, Euskadi, Bretaña, e as que me deixo. Un espectáculo. Todos a dar bordos arriba e abaixo.

Unha aperta desde aquí aos organizadores, que fixeronun traballo extraordinario. Só lles faltou encarga-lo ventiño bo. ¿Como se lles pasaría? Polo demáis tratáronos de marabilla, festa incluída. Unha experiencia digna de vivirse. Ahí van unhas fotiñas con esa luz do Mediterraneo. Só lles faltou encarga-lo ventiño bo. ¿Como se lles pasaría? Polo demáis tratáronos de marabilla, festa incluída. Unha experiencia digna de vivirse. Ahí van unhas fotiñas con esa luz do Mediterraneo.