Proxecto: A Cadeira Invisible

Unha das brillantes ideas que tivo o meu fillo Alberte (7 anos) -- por que o mal das dornas na nosa casa é mal de todos -- e pensar o por que non se pode durmir comodamente nunha dorna de 9 cuartas. Pensouno un día de verán fondeados nolos dous na ensinada do Hotel Río Azor en Palmeira (por certo ó pé de grandes veleiros e motoras). "Se eles poden durmir, nós tamén." Algo de razón tiña o crío. Dende logo a posta do sol e igual para todos -- tanto da cuberta dun gran veleiro como das entrañas dunha simple dorna. Todo un minimalista este meu fillo. De aí que a tolería se lle puidera infectar ó mestre de Lajareu: o noso Presi que inda que aparenta ser moi serio ten un corazonziño que fai caso das ideas infantís. "Pois nada," dixo, "facemos a cadeira para que se quite e se poña...e a durmir."

O mestre e mailo crío navegando con mal tempo.



Antes había unha cadeira.


E a cadeira tería que voltar.


O mestre coidando segredos.

O resto queda para a imaxinación, para o bo tempo daqueles veráns.