O Encontro de Muros

Hola a todos. Igual a algún xa lle tardaba non encontrar nada no blog, pasados tantos días despois do Encontro de Muros. A verdade é que a mi tamén, pero crédeme, son tantas as sensacións, os recordos frescos, as actividades, e as satisfaccións, que non sabía como empezar. Pero pouco a pouco a cousa empeza a repousar, van saindo crónicas e entradas noutros blogs, e xa un empeza a ter o sosego e a cabeza para ver de contar o aló vivido.

O Encontro de Muros foi precioso. Todo. Impresionante. Xa transmitín a miña felicitación á xente de Muros e o seu entorno e á organización (a todas as organizacións) mediante un comentario entusiasta e sinceiro na Web da Federación. Pero dende aquí quero reiteralo, porque, se o Encontro saiu como saiu foi pola implicación, traballo e ilusión que lle botaron os veciños, coordinados por medio de unha potente rede de asociacións activas e comprometidas, o Concello, o Comité organizador, plural e integrador, as Administracións Públicas que o apoiaron e financiaron, e, como non, os que acodimos alá coas nosas embarcacións ou sen elas. Para todos, a miña máis cordial e entusiasta felicitación con caracter persoal e en nome desta Asociación. A miña felicitación tamén aos compañeiros do Lajareu que participaron tan activamente, e, a pesar da carencia de medios materiais para transportar as dorniñas ata alá, fixeron virtude e mariñeiría da necesidade e as levaron e trouxeron por mar; e a miña felicitación e gratitude a todos os cmpañeiros e amigos que nos que axudaron, sacrificando a tarde do domingo, a transportalas por quendas a remolque dende o Son a Ribeira; felicitacións todas representadas coa foto da cabeceira, da tripulación do Lajareu en Abelleira, posando xunto a Manuel Sendón, presidente o Comité organizador do Encontro.

En outras webs e blogs atoparedes comentarios detallados das diversas actividades que se desenvolveron no Encontro. Eu non vou insistir: só dicirvos que todo saiu estupendamente, que as navegacións foron preciosas, que a organización e os voluntarios nos atenderon impecablemente e sempre cunha boa cara e un sorriso; que así mesmo nos recibiron os veciños da vila, que o ambiente foi inmellorable, e que Muros, a preciosa vila de Muros e as suas xentes, luciron máis bonitas que nunca vestidas de mariñeiras. Din por ahí que a ver como melloramos o de Muros. Pois síntoo: non o melloramos.

Quería comezar a contar como vivimos os mariñeiros do Lajareu a nosa experiencia neste Encontro e non sabía por onde empezar. Unha vez máis inspiroume o blog de Joan Sol, El mar es el camí, poñendo en evidencia o evidente: empezar polo principio. Así, á imaxe deste blog, trataréi de contar o Encontro en entregas, empezando polo principio: A singladura Riveira-Muros-Abelleira, das dornas de Ribeira, seguindo a sua Ruta de Verán.

Unha aperta Suso

DOCUMENTAL GALIZA EN BREST

Xa hai un ano de Brest08, e hoxe pola noite, á 1:45 h, no espazo Galicia Documental da TVG está programada a emisión dun documental sobre a presenza galega en Brest. Vaia horas para difundir a cultura mariñeria. Pero en fin: alomenos o botan. Como xa sabedes en Brest estiveron a Moura e Xaimiña coas respectivas tripulacións, acompañando a una nutrida representración de barcos e tripulantes galegos. Seguro que vedes algún coñecido e o impresionante espectáculo de miles de barcos tradicionáis e históricos. Así que xa sabedes: avisade á xente que poda estar interesada para que o vexan, que, se non, pasa sen pena nen gloria e ninguén se entera.

Por certo: estade atentos á tele a partir de unha e vinte, que o programa este suele variar bastante de horario e moitas veces empexa antes de tempo.

REGATA PORTO DE REDES

Acabaron os encontros de Muros. ¡Qué marabilla!. Darán ben que falar e que escribir neste blog e en todos os que tratan da mariñeiría. Gracias, gacias, gracias á organización, a todos os participantes e moi especialmente ao pobo de Muros, e á parroquia de Abelleira que nos recibiron cos brazos abertos, que nos abarazaron de verdade.
Falaremos longo según vaiamos saindo da excitación e da resaca do mar, pero agora mesmo faise obrigado anunciar a regata de Redes. Regata festiva e festa regateira onde as haxa. con sardiñada, churrascada e festa mariñeira. A nos quédanos algo lonxe pero eu recoméndovola vivamente. Aos do Lajareu, que facendo da necesidade virtude, só imos a onde chegamos por mar e a vela, cóllenos un pouco a contramán, pero ver se poñemos algunha dorniña de Riviera por alá ou, alomenos, algún mariñeiro probarlle-las sardiñas. Eu vouno intentar. A´hçi vos vai o programa:
http://www.caamouco.net/portal/cmr-portada/513-vii-regata-de-embarcacions-tradicionais-qporto-de-redesq

Unha aperta Suso

A RUTA DAS DORNAS

Este sábado, dia 4 de Xuño, o Lajareu proponse recuperar e poñer en valor un elemento fundamental do patrimonio mariñeiro inmaterial de Riveira: a ruta de verán das dornas.

Como moitos saberedes, antes da chegada dos motores foraborda nos anos sesenta, o traballo no mar planificábase en función do vento. No verán, na nosa área, os ventos reinantes son o Nordestiño pola mañá, que cae cara o medio dia; e o Noroeste pola tarde, que empeza entrar na Ria ás tres e media ou catro, e que aquí chamamos de San Alberte porque ven xusto desta ermida.

Con este réxime, aos mariñeiros de Riveira, no verán, quedáballes mallado sair cara a Louro e Fisterra. Sair moi de mañanciña que sempre hai unha veliña de vento para sacarche da Ria, inda que logo se quede calmo. E aproveitar que por fora, na costa, sempre hai algo de vento para chegar a Corrubedo, e logo coller o Noroeste, que entra ás tres, para poñer proa a Monte Louro ou a Fisterra, donde sempre houbo peixe.

Esta era a ruta de verán das dornas de Riveira: as grandes xeiteiras, as do palangre, as pescadoras e as trasmalleiras, porque en Riveira se traballaba nas dornas a todos os oficios. Quedaban na Ria as pequenas polveiras de sete cuartas que neste entorno, e ata Aguiño e Sálvora xa había polbos.

E así ían todos, a velear, debuxando unha estampa preciosa na Ría e na costa que xa so lembran os vellos. Botaban máis ou menos dias fora en función do oficio e da pesca. Para volver había que aproveitar o San Alberte da tarde. Se che collía Nordeste víñache de proa e había que bolinar duro, e, segundo a marea, remontar a enxurrada que che bota para fora. Por eso as dornas e Riveira bolinaban tanto e "de Riveira sairon os mellores mariñeiros", que ata o orgullo local está cheo de nostalxia...

Chegaron os motores e todo esto desapareceu. A recuperación da vela tradicional para lecer ten a Ria toda para sí (esto é literal, e moitos sábados e domingos preciosos, salvo os do verán, non hai na Ria máis velas que as das dornas) e non precisou de grandes aventuras fora da Ría, exceptuando memorables escapadas a Ons ou mesmo a Corrubedo. Pero, como di o noso querido Stafän Morling, aquí ainda estamos a tempo de manter viva a nosa cultura e o noso patrimonio, porque mentres que estean vivos os seus protagonistas e haia quen teña a vontade de escoitalos, aprender deles, e poñer en práctica o seu inxente acerbo, o patrimonio non morre nen queda para os museos.

Esta de ir Muros seguindo a ruta de verán é unha idea que vimos roendo de longo no Lajareu. Cando empecei eu nisto hai oito anos, xa a escoitei dos compañeiros nas veladas despois dos dias mar e sol: "Había que ir a Muros,! como facían os mariñeros de aquí: No veran saían cara a Muros e Fisterra cos ventos dominantes... e eso é o tiñamos que facer nos". Porque as dornas son algo máis que un motón de taboas ben armadas (preciosamente, marabillosamente armadas...) e son máis que a técnica de navegar nelas. Son todo un mundo que vivía e ainda vive en torno da embarcación, do traballo nela, do xeito de vida a través dela, que se identifica con ela. E como parte dese mundo están as rutas construidas ao longo de séculos de experiencia coñecemento e vida no mar.

O Encontro de Muros foi para ns como un caldeiro de auga fresca (salada) que che desperta do sopor ou da resaca. Nos TEMOS que ir a Muros por mar, seguindo a ruta das dornas. ¿Cómo se non? ¿Cando se non?.

Así que xa o sabedes, sábado á mañanciña, co nordestiño do lusco, saimos de Riveira, para estar fora da Ria antes das once. Así, ainda que caia o vento, na costa sempre queda algo para chegar á punta de Corrubedo, e logo co Noroeste PROA A MUROS. As velas das dornas de Riveira vólvense a recortar no perfil mítico do Monte Louro...

Regatas de verán do Lajareu

Ola a todos, esta é a convocatoria da XII Regata da Dorna que se celebrará este verán. Logo do parentesis que tivemos o ano pasado voltase a poñer en xogo a Dorna de Prata o día 25 de xullo.

Leede con atencion o texto do Anuncio de Regata porque o Lajareu co seu animo de imprimirlle o máximo nivel ás competicións deportivas da un paso mais na aplicación do Regulamento das regatas co obxecto de acadar o maior rigor, seguridade e condicións de igualdade entre todos os participantes que dignifique e poña en valor a navegación tradicional deportiva.

Así que vos invitamos e animamos a participar dun día mais de mariñeiría, compañeirismo e deportividade.

Tamén vos confirmamos que a regata Lajareu celebrarase este ano o 5 de setembro.

Unha aperta e bo vento.